Asokohe ajo kishte mësuar vetëm të ëndërronte,
mëshira e tij prej burri e mbështillte
si ambalazh i metaltë
dhe s’e prekte se mos e zgjonte.
Ajo kishte mësuar të ëndërronte në këmbë
(atij se ç’i kujtonte fjala këmbë!)
Dikush si në një valixhe udhëtimi
kishte shkruar sipër saj “Gjëra të thyeshme!!!”
dhe ai e kishte kaq kujdes.
Asokohe ajo qe e vogël
dhe djalli s’e kishte dashnore.
Atij i shkrepte ta puthte… ta puthte…
e ajo zgjohej përbrenda
dhe rritej ngapak në çdo prekje
E kishte kujdes, e mbante ngrohtë.
Sa e urren sot trurin që e thithi të tërën
Sa i vjen keq që e humbi mes mendimesh të brishta,
Sa i vjen plasje që ajo u rrit.